بسم الله الرحمن الرحیم
گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته میشوند مرده اند بلکه آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می گیرند.
اولاً سخنم را با نام الله و یاری دهنده روح الله و درهم کوبنده شرق و غرب و مستکبران و یاری دهنده مستضعفان شروع میکنم
ای مادر محترم و ارجمندم نمیدانم که چگونه از شما تشکر کنم که توانستی چنین فرزندی را به بار بیاوری تا در جامعه اسلامی نقش مهم [و] با ارزش و پرافتخاری داشته باشم و باز
هم نمیدانم که چگونه از شما تشکر کنم که وقتی من به سن شش سالگی رسیدم تو مرا به مدرسه آوردی و لباس و قلم و دفتر برایم خریدی تا من کم کم بالا آمدم تا اینکه وبه سن ۱۳ سالگی که رسیدم قلب من باز شد و عشق شهادت در دلم پابرجا شد تا اینکه توانسته ام که در جبهه ثبت نام کنم و به جبهه بروم و بجنگم و بجنگم تا اینکه به درجه رفیع شهادت نائل گردم تو در مرگ من اشک مریز و ناراحت نباش! چونکه خداوند فرزندی را به تو امانت داده مانند زمان حضرت محمد که مردم امانت به حضرت می دادند و خداوند هم امانتی در پیش تو گذاشته بود و حالا از تو میگیردش و امیدوارم مادر گرامی و ارجمندم هر چند که بدون خداحافظی از میان شما رفته ام من را با آن بزرگواریتان ببخشید و حلالم کنید.
و اما ای پدر بزرگوارم در سوگ من اشک مریز و امیدوارم که حالت خوب باشد. و من خیلی خوشحالم که شما توانسته ای چنین فرزندی را به جامعه اسلامی تحویل دهی و شما
به بزرگواری خودتان من را حلال کنید.
از نه نه ام مشهدی گلی میخواهم که من را حلال کند.
– ترجمه أیه ۱۶۹ سوره آل عمران و لا تحسین الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتا بل أحیاء عند ربهم یرزقون