امام خمینی

از پیمودن طریق وصل به معشوق سر از پا نمی شناسم و هرگز سر باز نخواهم زد و شهادت را یک تحول عینی و عملی و وجودش را یک وجود نه ذهنی، بلکه خارجی می دانم؛ نه یک انفعال ذهنی و تئوری و در عالم تخیل.
و می دانم که به آن مرحله نرسیده ام اگرچه کشته شوم ولی شاهد نیستم چه رسد شهید، چون شاهد مشاهده می کند و من می دانم که نمی بینم.

مردم ایران از منع کردن فرزندانتان به جبهه نشوید که ما باید رهرو خون هزاران شهید گلگون کفن باشیم. فکر این نباشید که کشته خواهید شد مگر ما خونمان از خون على اکبر و على اصغر و ابوالفضل العباس رنگینتر است و یا خونمان رنگینتر از امام حسین(ع) میباشد که چه مصیبتها کشید و آخر خود شهید شد

تنها راه سعادت رسیدن به کمال بندگی خداست و بندگی او در اطاعت از اوامرش و ترک نواهیش می باشد. همه دستورات اسلام در این دو جمله خلاصه می گردد فرمان برداری از خدا و نافرمانی از شیطان برای انسان شدن این. این برنامه اسلام است.

همسایگان و اهالی مهربان روستایم شاید ترش رویی گاهی ظالمی بودم دست نیاز عفو به شما دراز می کنم از تقصیرم قلم عفو بکشید و ای خاک مقدس یاسوج شاید گام من محکمتر از گامی در روی زمین مقدس بر تو سنگینی می نمود تو را به سازنده ات مرا ببخش و ای رودخانه زادگاهم گاهی غسل خدا را در تو بجای آوردم صحت غسلم را از خدایت طلب می کنم.

امروز که این راه را انتخاب کردم ، می دانم به کجا می روم چرا که هیچ سوال و شکی در من نیست و آگاهانه فریاد حسین زمان(رهبر مستضعفین امام خمینی) را لبیک گفتم بدانید که لحظه مرگ ما روز و ساعتش معین است و در همان روز و ساعت این دنیای فانی را ترک خواهیم کرد ولی…

و از اینکه در جایی چون جبهه که نظر و لطف خداوند در آنجاست جان می دهم خوشحالم و در آخر خواهشمندم که برادرانم را برای اسلام خوب تربیت کنید تا خدمتگزاران این مکتب باشند و از خواهرانم تقاضا دارم که حجاب را فراموش ننمایند تا روح حضرت زهرا(س) را شاد کنید.