فرازی از وصیت نامه شهید مرتضی عطائی

سلام علیکم

اینجانب مرتضی عطائی ثواب زیارت امام حسین(ع) و دو رکعت نماز تحت قبه سیدالشهدا (ع) در تاریخ هفدهم شهریور ماه ۱۳۹۰ مصادف با نهم شوال ۱۴۳۲ را که به جا آوردم برسد به کسانی که در تشییع جنازه‌ام شرکت کرده‌اند، غسلم داده‌ و کفنم کرده و به خاک سپرده و در مراسم تعزیه‌ام شرکت می‌کنند هدیه نموده و امیدوارم خداوند متعال، اربابم ابا عبدالله الحسین(ع) را شفیع و دستگیرشان در یوم الحسرت قرار دهد ان شاالله.

ضمنا همه را تحت قبه دعا نمودم مخصوصا تمامی همسفرانی که اینجانب را همراهی کردند و احتمالا از من دلخور و یا رنجیده شده‌اند. برای شب اول قبرم دعا نموده و در زیارت عاشورایی که از تاریخ دهم محرم الحرام تا اربعین بعد از نماز صبح که انشاءالله تحت قبه می‌خوانم دعا گویم و برای فرج امام زمان(عج) بسیار دعا کنید که فرجمان در فرج آقا و مولایمان صاحب الزمان(عج) است. از همه حلالیت می‌طلبم مخصوصا همسرم مریم، دخترم نفیسه و پسرم علی.

متن شعری از دست خط شهید که به یادگار مانده است

اگر چه بى کَس و تنها اگر چه غم زده ایم

.همیشه از تو فقط با دروغ دم زده ایم

.تو گرم آمدنى، بى خبر که ما بى تو

.قرار جمعه ى این هفته را بهم زده ایم

.میان سیرت و صورت چقدر فاصله است

.فریب ما نخور آقا، انار سم زده ایم

.برای دین خدا نیست، درد ما نان است

.اگر به سینه و سر زیر این علم زده ایم

.گناه ماست که این راه بر شما بسته ست

.چه غربتى است براى شما رقم زده ایم

.چو شمر و حرمله با هر گناه کردنمان

.چه زخم ها به دل اهل این حرم زده ایم

.خدا کند که شبیه نصوح توبه کنیم

.اگر خلاف شما حرف یا قلم زده ایم